Pages

Monday, November 16, 2009

Paris, France

Τις εκδρομές στην Ευρώπη δεν τις κυνηγάω αυτόν τον καιρό. Σκέφτομαι ότι όταν με το καλό εγκατασταθώ κάπου μόνιμα και γεράσω και δεν είμαι για πολλά πολλά, θα πηγαίνω τις βόλτες στην Ευρώπη που γίνονται και σε ένα σαββατοκύριακο οι περισσότερες. Αλλά για την ώρα όπου τα πόδια με βαστάνε καλά προτιμώ γενικά πιο ριψοκίνδυνους προορισμούς.

Αλλά υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις: μια που μένω τώρα στο Λονδίνο, ήθελα να πάω στο Παρίσι με το τρένο του Eurostar, περνώντας κάτω από τη Μάγχη, σε 2 ώρες και 15 λεπτά.



Η παραπάνω φώτο είναι από το σταθμό του St. Pancras όπου ξεκινάνε τα τρένα, και στις 6 το πρωί έχει ελάχιστη κίνηση. Απίστευτη κυρίλα μια που ο σταθμός μόλις πρόπερσι άνοιξε εκεί, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο σταθμό του Παρισιού όπου είναι χειρότερος και από ελληνικά ΚΤΕΛ. Όπως και να έχει όμως, μέσα σε 3.5 ώρες από την πόρτα του σπιτιού βρίσκεσαι στο κέντρο του Παρισιού με το τρένο, όταν από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη της Ευρώπης χρειάζεσαι πόρτα-πόρτα τουλάχιστον το διπλάσιο χρόνο.


Η πόλη με εξέπληξε ευχάριστα - καμία σχέση με το "σκληρό" Λονδίνο. Παντού καφέ, φαγητά, ψωμιά (ναι στην Αγγλία δύσκολο να βρεις καλό ψωμί), κόσμος χαλαρός, στενά δρομάκια, μεγάλες λεωφόροι, ωραία μαγαζιά, όμορφα κτίρια. Φτάνοντας με τη μία κατάλαβα γιατί είναι ο Νο1 ευρωπαϊκός προορισμός των Αμερικάνων: το Παρίσι είναι ο ορισμός της Ευρώπης.


Αρχίζουμε από το φαγητό. Ζεστή σοκολάτα παγκόσμιας κλάσης (από αυτές τις πηχτές με λιωμένη αληθινή σοκολάτα) στο Angelina:


Όλα πανάκριβα όμως τα εστιατόρια (τουλάχιστον στο κέντρο). Καφέδες πάνω από €5, και απλά πιάτα €20-25, με αποτέλεσμα να κάνεις δύσκολα λογαριασμό κάτω από €40 το άτομο. Υποθέτω ότι είναι και τα νοίκια ανάλογα, και άρα δεν ξέρω πώς τη βγάζει ο κόσμος εκεί. Το Λονδίνο για πρώτη φορά μου φάνηκε φτηνό :-)


Επόμενη στάση, Λούβρο. Έχοντας πάει σε πολλά μουσεία ανά τον κόσμο, δεν είχα υψηλές προσδοκίες. Και όμως το Λούβρο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Αν μπορούσες να το απλώσεις από τη μία άκρη στην άλλη το κτίριο που στεγάζεται, θα έφτανε 1.5km σε μήκος, επί 100m πλάτος, επί 4 ορόφους. Το Βρεταννικό Μουσείο μου φαίνεται παιχνιδάκι πια για μικρά παιδιά.



H παραπάνω είναι μια πανοραμική, σχεδόν 360 μοίρες φωτογραφία από το προαύλιο του Λούβρου (ήταν κάποτε βασιλικό ανάκτορο). Το κτίριο είναι σε σχήμα Π. Τα σημεία που είναι πιο κοντά στην κάμερα είναι πιο καμπυλωτά. Χρειάστηκαν περίπου 8 φωτογραφίες stitching για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.


Ενδιαφέροντα στιγμιότυπα μέσα στο μουσείο:



Δε θυμάμαι το όνομα του αγάλματος (το διαφημίζουν πάντως αρκετά στους χάρτες τους), είναι από ένα νεολιθικό πολιτισμό στο Ισραήλ από το... 7500πΧ. Γκλούπ. Το ότι έχει διατηρηθεί τόσο καλά μετά από σχεδόν 10,000 χρόνια μου είναι αδιανόητο.


Ένας ζωγράφος αντιγράφει έναν από τους πίνακες του μουσείου, βάζοντας τα δικά του, έντονα χρώματα.




Μία πανοραμική φωτογραφία από την αίθουσα του Rubens, η οποίο κοσμείται με τεράστιους δικούς του πίνακες.




Και φυσικά σε περίοπτη θέση η Νίκη της Σαμοθράκης:


Το άγαλμα αυτό είναι η θεά Νίκη, όπου κατεβαίνει από τους ουρανούς να φωνάξει τη νίκη μετά από μια ναυμαχία. Τα χέρια της θα ήταν τοποθετημένα κυκλικά γύρω από το στόμα (σαν κούπα) για να δείχνει ότι φωνάζει. Το φόρεμα είναι το πιο εντυπωσιακό όμως, όπου υποτίθεται ότι το φυσά ο άνεμος όπως αυτή κατεβαίνει από τα σύννεφα και για αυτό είναι κολλημένο πάνω της και προς τα πίσω. Ειδικά στο σημείο γύρω από την κοιλιά, όπου "βλέπεις" μέσα από το φόρεμα το σώμα, ξεχνάς ότι κοιτάς πέτρα.

Τέλος, να και μια νυχτερινή άποψη από την αυλή και την πυραμίδα του Λούβρου:




Γενικά το Παρίσι είναι φοβερό για νυχτερινές λήψεις. Να η Notre Dame by night:






Να και η Αψίδα του Θριάμβου by night:




Να και ο πύργος του Άιφελ by night, από την κορυφή της Αψίδας:


Το φως δεν είναι τόσο πλατύ στην πραγματικότητα, αλλά φαίνεται έτσι επειδή έχω αφήσει το shutter ανοιχτό για αρκετή ώρα (~2 sec) και έχει καταγράψει όλη την τροχιά του.



Επίσης, να και η Sacre Coeur by night:





Άλλα ενδιαφέροντα σημεία: τα high-tech εξομολογητήρια της Notre Dame. Πλήρη, με γυάλινες βιτρίνες, εκτυπωτές, γραφεία κτλ.





Η θέα προς τον πύργο του Άιφελ από την κορυφή της Notre Dame, παρέα με τα gargoyles.





O κόκκινος πύργος του Moulin Rouge.



Ε, άντε να βάλουμε και μια κλασική φώτο του Άιφελ:




Φινάλε με την εντυπωσιακή Όπερα του Παρισιού. Η φώτο ΔΕΝ είναι photoshop, είναι το πρώτο πράγμα που αντίκρισα από Παρίσι μόλις βγήκα από το μετρό.

Categories