Αφίχθη στο Heathrow, στο πανέμορφο terminal 1. Έχω 4 ώρες κενό μέχρι την επόμενη πτήση για Αθήνα, οπότε τι καλύτερο από λίγο σερφάρισμα.
Όλη την εβδομάδα σιχτίριζα γιατί οι πτήσεις μου επεσαν ακριβώς πάνω στον τελικό του Wimbledon. Και τι τελικός! Federer vs Nadal, σε rematch του τελικού του Roland Garros. Τελικά τον πρόλαβα τον τελικό, αρκετές οθόνες εδώ στο αεροδρόμιο τον δείχνουν live (τι ωραία να είσαι στην ευρώπη πάλι!). Πολύς κόσμος παρακολουθεί με χειροκροτήματα και επιφωνήματα, καθώς αυτή τη στιγμή είναι στο 5ο σετ και το σκορ 3-2! Το τέννις που παίζεται είναι εκπληκτικό. Υπόψιν ότι ο Federer είναι ανίκητος σε μη χωμάτινες επιφάνειες εδώ και 4 χρόνια, και έχει πάρει το Wimbledon τα τελευταία 4.
Παραδίπλα κάθεται ένας νεαρός γερμανός με τον οποίο σχολιάζουμε τον φοβερό αυτό αγώνα. Ήρθε και μας έκανε join και ένας ινδός (?) καθαριστής από το staff του αεροδρομίου.
5-2 για τον Federer... θεϊκό παιχνίδι, έκανε break σε έναν πολύ δύσκολο πόντο.
Wow! 6-2! Με σταθερά φοβερούς πόντους στο φινάλε. Ζορίστηκε πάρα πολύ ο καημένος ο Federer. 5 συνεχόμενα Wimbledons! Αυτό είναι σερί, όχι αστεία. Αν κερδίσει ξανά και το US Open το σεπτέμβρη, θα είναι μόνος δεύτερος στη λίστα με τα περισσότερα grand slam (12, μετά τα 15 του Sampras). Έχω 2 υπερπολύτιμα εισητήρια για εκείνον τον τελικό (βασικά διοργάνωσα ταξίδι στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή ειδικά γύρω από τον τελικό του US Open - ήταν όνειρό μου από καιρό να δω έναν τελικό grand slam από κοντά).
Αλλαγή θέματος. Είχα την ευκαιρία να παίξω αρκετά με το iPhone τις τελευταίες μέρες. Αν μπεις σε κατάστημα της Apple αυτή την εποχή το μόνο που θα δεις είναι άδειοι πάγκοι με iPod και δεκάδες άτομα γύρω από τους πάγκους με τα iPhones. Make no mistake, είναι το πιο εξελιγμένο gadget που υπάρχει αυτή τη στιγμή εκεί έξω. Το hype καλά κάνει και κρατεί. Ξεκινάς με την οθόνη που είναι απλώς τέλεια - κρατάς τη συσκευή σε απόσταση 10cm από το πρόσωπο και δεν φαίνονται καν τα pixels, τέτοιο είναι το resolution. Το touchscreen δουλεύει άψογα, και η εμπειρία του να κάνεις browsing με τα δάχτυλα είναι πρωτοποριακή. Μάλιστα, βλέποντας και άλλες παρόμοιες συσκεύες να κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους (όπως το Microsoft Surface και το HP Touchsmart), νομίζω ότι σύντομα η επόμενη γενιά iMac (ή μία από τις επόμενες) θα είναι εντελώς touchscreen. Για να κάνεις browse τα ανοιχτά tabs στον Safari απλά σπρώχνεις με τα δάχτυλα το παράθυρο να πάει παραδίπλα. Μαζί με τα πανέμορφα animation που έχει συμπεριλάβει η Apple το αποτέλεσμα είναι άψογο. Παρόμοια αίσθηση και στο Google Maps όπου με τα 2 δάχτυλα κάνεις zoom in και zoom out. Φοβερή επαφή. Και φυσικά το να κλικάρεις στα λίνκ με το δάχτυλο δίνει άλλη διάσταση στο web! Δε θα σταθώ στα άλλα τεχνικά ζητήματα διότι είναι γραμμένα παντού. Α, και η καμερα βγάζει πολύ καλές φωτογραφίες ακόμα και σε λίγο φως.
Με χάλασε κάπως όμως ότι τα tabs στο browser δεν κρατώνται στη μνήμη. Αυτό που μένει είναι τα λινκς, τα οποίο απλώς γίνονται refresh όταν επιστρέψει κανείς στο tab. Αυτό είναι μια χαρά για τις περισσότερες σελίδες, όμως αν γράφεις ένα ποστ (καλή ώρα) και πας σε μια άλλη σελίδα για να δεις ένα στοιχείο, τότε με το που επιστρέψεις στο ποστ έχει χαθεί το κείμενο και γίνεται refresh. Επίσης, το πληκτρολόγιο θέλει λίγο συνήθεια μέχρι να μάθει κανείς να το χρησιμοποιεί σωστά, στην αρχή αναπόφευκτα γίνονται πολλά λάθη.
Ο Jobs ξέρει καλύτερα από όλους τις ελλείψεις του iPhone. Αλλά το θέμα δεν είναι να βγάλουμε μια σούπερ-ντούπερ συσκευή που να κάνει τα πάντα, αλλά να συμπυκνώσουμε το μέγιστο δυνατό αριθμό χαρακτηριστικών στο μικρότερο συνατό μέγεθος και με το μικρότερο δυνατό κόστος. Τα $500 που κοστίζει αυτή τη στιγμή το iPhone είναι οριακά για μείνει ως mass product. Σιγά σιγά με τα χρόνια θα γίνουν φθηνότερα τα εξαρτήματα και θα αυξηθούν τα features, μέχρι να πέσει και η τιμή σιγά σιγά (άλλωστε και το πρώτο iPod κόστιζε κοντά στα $500). Το ερώτημα δεν είναι αν το iPhone είναι το καλύτερο κινητό/media player/wifi browser out there, αλλά πώς και πότε θα είναι αρκετά φθηνό ώστε να το πάρουν όλοι.
