Pages

Wednesday, May 30, 2007

Αυτό μάλιστα!

Είναι το πιο εντυπωσιακό πράγμα που έχω δει τους τελευταίους μήνες, με άφησε άφωνο! Πρώτα δείτε τι φτιάχνει αυτός ο τύπος εδώ: multitouch

Και μετά δείτε τι μπορούνε να κάνουνε σε συνεργασία με την Microsoft στο Microsoft Surface εδώ.

Αν νομίζετε ότι το video που είχαν στο minority report ήταν cool, δεν έχετε δει τίποτα!

Maui 3 - Φαγητό

Το μεγαλύτερό μας έξοδο στο Maui πρέπει να ήταν το φαϊ. Εντάξει μπορείς να φας φτηνά να θέλεις, αλλά αν δώσεις κάτι παραπάνω μπορείς να γευτείς καινούργιες συνταγές και πρωτότυπα μενού, τα οποία μάλιστα μπορείς να βρεις σε μαγαζιά πάνω στο κύμα με θέα το ηλιοβασίλεμα. Γενικά πληρώνεις είτε το φαγητό είτε το ambiance.


Την πρώτη μέρα πήγαμε κατευθείαν στην παραλία και φάγαμε στο Hula Grill μόλις άρχισε να πέφτει ο ήλιος. Έχουν ανοιχτό χώρο για δείπνο αλλά προτιμήσαμε τα τραπεζάκια που έχουν δίπλα τα οποία είναι πάνω στην άμμο κάτω από τις ψάθινες ομπρέλες. Μπορείς να πας κατευθείαν με τις παντόφλες από την θάλασσα και ήταν μια γλύκα. Δώσαμε από $35 για ορεκτικό, κυρίως και ποτό, και ήταν πολύ καλό value for money. Έχουν ψητά ψάρια, κρέατα και διάφορα σαλατικά (το καλαμάρι τηγανητό ήταν άψογο). Αμέσως μετά κάναμε βόλτα ενώ ρόδιζε ο ουρανός - στην Ka'anapali εκεί έχει αρκετά μαγαζιά και resorts με πολύ κόσμο και είναι άψογα τα απογεύματα.




Την επόμενη μέρα είπαμε να φάμε στο David Paul Lahaina Grill. Είναι κλασικό γαλλικό εστιατόριο, με χαμηλό φωτισμό (σε επίπεδα σκότους) και χαλαρή μουσικούλα στυλ Σινάτρα. Είναι σε κεντρικότατο και πολύ βολικό σημείο στη Lahaina, την πιο ενδιαφέρουσα πόλη στο Maui, κλιματιζόμενο και με καθόλου θέα - βασικά ξεχνάς για λίγο ότι είσαι σε νησί. Παρόλα αυτά έχει πάρει βραβεία ως το καλύτερο εστιατόριο στο νησί για πολλά χρόνια τώρα. Ο λόγος είναι το πραγματικά έξοχο φαγητό, στο οποίο προσπαθούν να κάνουνε κάτι καινούργιο. Εδώ δε πλήρώνεις ούτε τη θέα ούτε την ποσότητα φαγητού: πληρώνεις για να γευτείς κάτι που δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ ξανά, κάτι πρωτότυπο και γαστρονομικά τέλειο. Είναι σαν τα καλά publications ή τις καλές ταινίες, όπου ο δημιουργός προσπαθεί να δώσει και να προτείνει κάτι καινούργιο στο κοινό του. Στην προκειμένη περίπτωση το γεύμα μου ήτανε αρνάκι με γεύση από καφέ Kona (μια τοπική ποικιλία).

Γενικά σιχαίνομαι τον καφέ και τον αποφεύγω μετά μανίας λόγω της πικρής του γεύσης, οπότε ήταν πολύ ριψοκίνδυνη επιλογή για εμένα. Και όμως κάθε μπουκιά ήταν εμπειρία: μετά την γεύση του πολύ μαλακού αρνιού, έσκαγε από το πουθενά μια πολλή ήπια γεύση καφέ. Στην πρώτη μπουκιά που δοκίμασα έμεινα άφωνος, διότι ο σεφ είχε καταφέρει να διαχωρίσει χρονικά (με κάποιο μαγικό τρόπο) την αίσθηση του κρέατος από την αίσθηση του καφέ. Ο καφές ήτανε πιο πολύ aftertaste. Προσθέστε σε αυτό το νοστιμότατο ορεκτικό (ντομάτα μοτσαρέλα αλλά μια πολύ ειδική γεύση) και έτσι δεν με πείραξε καθόλου ούτε οι μικρές σχετικά μερίδες ούτε η τσιμπημένη τιμή ($60 έκαστος) - θα τα έδινα και πάλι. Overall, μια από τις καλύτερες γευστικές περιπέτειές που είχα ποτέ!




Την τρίτη μέρα αποφασίσαμε να φάμε σε ένα από τα παραλιακά εστιατόρια στη Lahaina για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Κλείσαμε τραπέζι στο Kimo's το οποίο όντως βλέπει θάλασσα και για καλή μας τύχη όλα τα μικρά τραπεζάκια για 2 άτομα είναι αυτά που βλέπουν μπροστά μπροστά στο μπαλκόνι.

Αργότερα ανάψανε και οι πυρσοί, άρχισε να φυσάει ένα απαλό ζεστό αεράκι, και ξεκίνησε να παίζει μια απαλή live μουσική - δε θέλαμε να φύγουμε με τίποτα! Ο ήλιος έδυσε, και τελικά το φαγητό δεν ήταν και κάτι το τρομερό: εδώ πληρώνεις τα $45 για τη θέα και την ατμόσφαιρα. Ένα παραδοσιακό γλυκό που πήραμε ήταν μέτριο - γενικά όλα τα γλυκά που φάγαμε ήταν μέτρια με εξαίρεση την τελευταία μέρα.



Την τεταρτη μέρα ήταν που καταλάβαμε πόσα λεφτά θα μας φύγουν στο Maui (και δη στο φαγητό) οπότε είπαμε να την βγάλουμε φτηνα και έτσι κάτσαμε στο Cheeseburger in Paradise, και αυτό πάνω στη θάλασσα στην Lahaina. Βασικά το ανοίξανε δύο κοπέλες οι οποίες είχανε βαρεθεί λέει να τρώνε ψάρι-ψάρι-ψάρι στο νησί και θέλανε ο κόσμος να μπορεί να φάει ένα κλασικό burger. Το burger τους είναι αρκετά νόστιμο, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι λίγο χάλια τα φαγητά - πιο πολύ κοντά σε fast food είναι παρά σε εστιατόριο. Γευστικά ήτανε το χειρότερο που δοκιμάσαμε (ακόμα και τα $25 ήταν πολλά), αλλά είναι σε γαμάτο μέρος πάνω στη θάλασσα (και λίγο ψηλά στο 2ο όροφο), με τέλειο νησιώτικο design και live rock μουσική, το οποίο κάνει το μέρος πολύ ευχάριστο και popular. Επιπλέον, δε δέχεται κρατήσεις οπότε βοηθά τους χύμα περαστικούς.




Την πέμπτη μέρα είχαμε κλείσει να πάμε στο Luau. Αυτό είναι ένα παραδιασιακό τοπικό γλέντι όπου έχει μπουφέ με πολυνησιακά φαγητά και ζωντανή μουσική και χορευτές - κάτι σε χαβαϊανά μπουζούκια με πολύ φαγητό. Το καλύτερο του είδους του είναι το Old Lahaina Luau το οποίο όμως θέλει κρατήσεις κανένα μήνα πιο νωρίς (τουλάχιστον) και δεν το προλάβαμε αφού μάθαμε για τα Luaus γενικότερα αρκετά αργότερα. Όμως πήγαμε στο Drums of the Pacific, ένα Luau που διοργανώνει το Hyatt στην Ka'anapali.


Δώσαμε $80 έκαστος για αυτό αλλά τα άξιζε: η θέση είναι άψογη (ειδικά για βόλτα μετά το φαγητό), το φαϊ άπλετο και πεντανόστιμο, και το σόου είχε διάφορους περίεργους χορούς και χούλα, συν ένα γαμάτο σόου με φλεγόμενους πυρσούς όταν νύχτωσε. Γνωρίσαμε διάφορα ενδιαφέροντα άτομα, συμπεριλαμβανουμένου ενός ρουμάνου ο οποίος τώρα είναι παντρεμένος στον καναδά αλλά το ονειρό του είναι να έρθει στην Ελλάδα να ζήσει για πάντα!


Τα φρούτα τους ήτανε για πολλοστή φορά άψογα, ζουμερά και νόστιμα. Το όλο σόου μαζί με το φαϊ κρατάει κάπου 3 ώρες, το οποίο αν εξαιρέσεις την μισή ώρα που πρέπει να περιμένεις στην είσοδο (είναι first-come first-serve οπότε πας λίγο νωρίς για να κάτσεις μπροστά, εκτός αν έχεις vip που είναι $115) ήτανε μια χαρά. Ειδικά αυτό το Kahlua Pork είναι από τα πιο νόστιμα πράγματα που έχω φάει ever.





Και πάμε στην έκτη και τελευταία μέρα, όπου είχαμε κλείσει να φάμε στο Mama's fish house, ένα (με βάση τα όσα ακούγαμε) από τα καλύτερα ψαράδικα στο νησί. Είπαμε να πάμε για lunch πρώτα για να γλυτώσουμε κανένα φράγκο, αλλά ήταν ανοιχτά μόνο για dinner και αναγκαστικά τα σκάσαμε κανονικά. Στο τέλος της μέρας, μετά από ορεκτικά, ποτά, κυρίως και γλυκό, δώσαμε από $80 έκαστος κατατάσσοντάς το στην πρώτη θέση της λίστας με τα πιο ακριβά εστιατόρια που έχω φάει ποτέ. Γιατί τόσο όμως?

Καταρχάς είναι σε καταπληκτική τοποθεσία, σε μια παραλία όπου μετά τα τραπέζια έχει αμμουδιά με φοίνικες και μετά θάλασσα. Από όσα πήγαμε ήταν το πιο τέλειο από πλευράς ambiance εστιατόριο που φάγαμε. Επειδή μάλιστα πήγαμε πρώτοι πρώτοι γιατί μας είχε κόψει η λόρδα και πεινάγαμε σαν τρελλοί, μας έβαλαν και κάτσαμε στα πρώτα πρώτα τραπεζάκια (τα μαγαζί είναι sold out τις πιο πολλές μέρες). Αυτή ήταν η θέα από το τραπέζι μας:


Επιπλέον, το service ήτανε άψογο, μάλλον το καλύτερο που έχω δει ποτέ. Ένας τυπάς με άσπρα μαλλιά μας εξήγησε τα πάντα για τα φαγητά, και εγώ πραγματικά τον έπρηξα στις ερωτήσει. Ήταν πάντα εκεί για εμάς, ευγενικότατος και αστείος, και μας βοήθαγε συνέχεια. Εκτός από αυτόν είχαμε άλλα 5-6 άτομα που μας περιποιηθήκανε: άλλος έφερε τα νερά, άλλος τα ποτά, άλλος τα ορεκτικά, άλλος γέμιζε τα ποτήρια νερό κάθε τρεις και λίγο, άλλος μας έφτιαξε ξανά την πετσέτα σε σχήμα αχοιβάδας πάνω στο πιάτο όταν έλειψα για την τουαλέτα(!), και άλλος μας έφερε τα κυρίως φαγητά. Αφήσαμε στον τύπο περισσότερο tip από όσο πληρώνουμε για να φάμε σε ένα τυπικό εστιατόριο εδώ!


Το φαγητό ήταν φυσικά άψογο, ψάρια με απίστευτα φρούτα και διάφορα άλλα καλούδια, και για εμένα μια πάπια σε σάλτσα από μάνγκο (νιαμ νιαμ!). Δεν ήταν πολύ σε ποσότητα αλλά από γεύση έσκιζε. Μάλιστα το μενού έχει μόνο 5-10 πιάτα, με αυτά τον ψαριών να αναφέρουν συγκεκριμένα από ποιον πιάστηκε το ψάρι νωρίτερα την ημέρα(!) και σε ποιον κόλπο του νησιού(!!).

Η αποκορύφωση ήτανε στο επιδόρπιο, όπου μου έκοψε να παραγγείλω το "Black Pearl" χωρίς να ξέρω τι είναι ακριβώς. Οπτικά αυτό που ήρθε είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα πιάτα που έχω δει ποτέ:


Βασικά το κοχύλι είναι από μπισκότο και τρώγεται, ενώ το μαργαριτάρι είναι μους σοκολάτας με μια περίεργη γέμιση μέσα. Επίσης είχανε φτιάξει αυτό το πολύπλοκο αστεροειδές σχέδιο στο πιάτο από χυμό φρούτων και κάτι άλλα περίεργα - ήταν απίστευτα τέλειο σχήμα. Από γεύση δεν έλεγε και πολλά (είπαμε τα γλυκά τους δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο) αλλά είχαμε ενθουσιαστεί τόσο από την όλη εμπειρία μέχρι τότε που δεν μας ένοιαξε - ούτε το άδειο πορτοφόλι κοιτάγαμε αφού ήταν ιδανικά να φύγεις με μια τέτοια γεύση από το νησί (πετάγαμε 2 ώρες αργότερα)...




Sunday, May 27, 2007

Lost vs Heroes

"I’d rather have Lindelof and Cuse think of me as so smart that they can throw in tiny hints and also little bits of disinformation to keep me guessing over Kring thinking his fans are too stupid to be able to deal with actual shock or excitement."

Συγκρίνει την πορεία του απογοητευτικού στο τέλος Heroes με το ιστορικό φινάλε του Lost. Εδώ.

Saturday, May 26, 2007

30 χρόνια Star Wars

Το Μαϊο του 1977 έκανε πρεμιερα η πρώτη ταινία υπό το βλέμμα χιλιάδων φανατικών η πρώτη ταινία στο Chinese Theater. Για την επέτειο, νομίζω αυτό το video είναι φοβερό:


Maui 2 - The road to Hana

Το Maui αποτελείται από δύο βουνά. Το δυτικό έχει όλα τα τέλεια ηλιοβασιλέματα και τις παραλίες, αλλά είναι λίγο ξεραϊλα. Το ανατολικό βουνό στην πίσω μεριά έχει 20 φορές μεγαλύτερη βροχόπτωση από τις παραλίες του ανατολικού (είναι από τα πιο βροχερά μέρη στον κόσμο), και σε συνδιασμό με την ζέστη και το τροπικό κλίμα δημιουργεί μια βλάστηση απίστευτη: είναι ένα πραγματικό rainforest, με τεράστια δέντρα, περίεργα φυτά, κουλά φρούτα, και περισσότερες αποχρώσεις του πράσινου από όσες έχει δει κανείς ποτέ σε όλη του τη ζωή συνολικά.

Ο δρόμος προς τη Hana, την μεγαλύτερη "πόλη" (μάλλον χωριό) στο τέλος της 3ωρης διαδρομής μέσα από το δάσος είναι κάπως έτσι:

Τίγκα στις στροφές, πολλά σημεία που είναι one way, και γεμάτο από Mustang και άλλα convertibles (είναι τέλεια να βλέπεις όλα τα δέντρα να περνάνε από πάνω σου). Ένα δείγμα από τα φυτά έχουν μαζέψει στο "Garden of Eden":


Αυτή η βλάστηση είναι τυπική και ο κόσμος έχει στις αυλές των σπιτιών του αυτά τα είδη. Η Hana βασικά δεν απέχει πολύ από το πως φαντάζεται κανείς τον παράδεισο: ονειρικό πράσινο, χαλαροί ρυθμοί, ευγενικότατοι (σε βαθμό αηδίας) ντόπιοι, και τέλεια φαγητά. Σταματήσαμε σε ένα από τα πολλά stands στο δρόμο (στυλ καντίνα) όπου μια Ισραηλινή κοπέλα μας έφτιαξε έναν από τους πιο τέλειους φρέσκους χυμούς που έχω πιει (πορτοκάλι, lime, cane sugar και νερό). Είχε έρθει για διακοπές στο Maui πριν από αρκετούς μήνες και ερωτεύτηκε τη Hana, και αποφάσισε να μείνει μόνιμα εκεί. Τώρα έχει κλείσει 6 μήνες σύνολο και δεν λέει να πάει πουθενά. "Βρήκα τον παράδεισο", μας έλεγε (το περασμένο καλοκαίρι είχε περάσει την περισσότερη ώρα της στα καταφύγια του βόρειου Ισραήλ για να μην σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς της Χεζμπολάχ).


Στο δρόμο για την Hana υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα detours - βασικά όπου στρίψεις από τον κυρίως δρόμο ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο. Σε ένα από αυτά βρεθήκαμε στο Lower Nahiku Village. Είναι τόσο απομονωμένο όπου για να μην παιδεύεται ο καημένος ο ταχυδρόμος όλα τα γραμματοκιβώτια είναι μαζί στην είσοδο του χωριού:


Προχωρώντας πιο κάτω φτάνεις στην παραλία:


Στη θάλασσα απολαμβάνεις τότε τα κύματα που σκάνε στα ηφαιστειογενή βράχια (είναι παντού - το Maui γεννήθηκε από μάγμα που βγήκε από το φλοιό της γης).



Σε ένα άλλο detour είπαμε να πάμε στο Blue Pool, το οποίο διαβάζαμε ότι είναι ένας καταράκτης με μια μικρή λιμνούλα πολύ κοντά στη θάλασσα. Ξεκινήσαμε ενθουσιώδεις αλλά στο δρόμο (χωματόδρομος) υπήρχαν ένα σωρό ταμπέλες που σου απέτρεπαν να πλησιάσεις όπως αυτή:



και πιο μετά όσο πλησιάζες υπήρχαν δεκάδες ταμπέλες (δεν κάνω πλάκα) που ελεγαν "go away" και "keep out" , ή και πιο χοντρά όπως αυτή:



Μετά από κανένα 10λεπτο, στο τέλος του δρόμου, υπήρχε μια μπάρα:


"The so called blue pool does not exist"... χαχαχαχαχα! Μας έφτιαξε τη μέρα! Προχωρώντας με τα πόδια περνάς κάτι βράχια και κάνεις αριστερά, όπου έχει μια ενδιαφέρουσα θέα:



και επειδή οι περισσότεροι γυρνάνε σε κάποιο σημείο από τις πολλές ταμπέλες, είσαι μόνος σου με ένα καταρράκτη:


... βγαλμένο από τη γαλάζια λίμνη, όπου μπορείς να κολυμπήσεις χωρίς πρόβλημα και να παίξεις όσο θέλεις. Πρέπει να είσαι λίγο adventurous για να φτάσεις μέχρι εκεί βέβαια.



Προς το τέρμα του δρόμου, μετά και τη Hana, μπαίνεις σε ένα εθνικό πάρκο (το οποίο συμπεριλαμβάνει και τον ενεργό κρατήρα) και υπάρχει ένα από τα πιο άψογα hikes που μπορεί να κάνει κανείς. Σαν ένταση δεν ήταν καλύτερο από αυτό του Yosemite με τους καταρράκτες στο full, αλλά έχει απίστευτα μοναδικές ομορφιές. Όπως αυτοί οι μικροί καταρράκτες και λιμνούλες:



Παράλληλα βλέπεις αριστερά και δεξιά γκρεμούς με υπέροχη φύση:



Και κάπου στα μισά της διαδρομής φτάνεις μπροστά σε ένα bamboo forest:






To οποίο έχει μια είσογο βγαλμένη από έργα και άλλες εποχές:



Η διαδρομή μέσα στο δάσος κρατάει αρκετή ώρα και είναι εντυπωσιακή και πρωτότυπη - δεν είναι σαν κανένα άλλο hike που μπορεί να κάνεις οπουδήποτε αλλού! Κατά περιόδους φυσάει ο αέρας και χτυπάνε τα bamboo μεταξύ τους (τα οποια είναι πανύψηλα) και δημιουργούν μια πολύ τρομακτική ατμόσφαιρα, αφήνοντας παράλληλα ελάχιστο φως ήλιου να φτάσει στο έδαφος.

Φυσικά στο τέλος, όπως σε κάθε καλό hike, υπάρχει ένας καταρράκτης που ξεχωρίζει μέσα από τα δέντρα και σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα, λες και βρίσκεσαι στο Jurassic Park (αν και αυτό δεν γυρίστηκε στο Maui αλλά στην Kauai.




Στον δρόμο για τη Hana καταλάβαμε ότι δεν είμαστε πια σε έυκρατη ζώνη αλλά σε ένα τροπικό κλίμα. Η βλάστηση, οι μυρωδιές, οι ήχοι, τα διάφορα ζώα και πουλιά, είναι όλα βγαλμένα από έναν άλλο κόσμο που δεν είναι τόσο εύκολο να συναντήσει κανείς. Αν το ήξερα καλύτερα θα το είχα σχεδιάσει ώστε να διανυκτερεύαμε ένα βράδυ στη Hana ώστε να μην έχουμε την ίδια μέρα το άγχος να γυρίσουμε - αν και το ότι φύγαμε στις 7:30 το πρωί βοήθησε πολύ. Υπάρχουν πάμπολλα σημεία διαφυγής, κρυφά μονοπάτια, δροσερά ποτάμια, απόκρυφες παραλίες και ειδυλλιακοί καταρράκτες για να ανακαλύψει κάποιος.











Thursday, May 24, 2007

Lost Season 3 finale - Aftermath

Dear Heroes writers,
Please watch the Lost finale to see how it is done.
Thanks


Dear 24 Writers,
Just give up

[via]


Όσο περνάνε οι μέρες και οι ώρες και το φινάλε κατασταλάζει στο μυαλό μου, τόσο πιο πολύ σκέφτομαι ότι ήτανε ιδανικό και άψογο, δημιουργώντας μια από τις πιο μοναδικές στιγμές στην ιστορία της τηλεόρασης... Όχι μόνο είχε καλό ρυθμό και όλα όσα θα περίμενε κανείς από ένα καλό Lost, αλλά και ο τρόπος που τέλειωσε είναι πολύ προτιμότερος από ένα κλασσικό cliffhanger που σου σπάει τα νεύρα γιατί πρέπει να περιμένεις μήνες για να δεις τι γίνεται τελικά (όπως με το hatch στο season 1 και φυσικά σε όλες τις άλλες σειρές). Μέσα σε μια έρημο σειρών κολλημένων στο κατεστημένο, το Lost είναι πραγματικά όαση πρωτοτυπίας. Εύγε!



Η παραπάνω είναι φωτογραφία από το γραφείο μας... Από το σεπτέμβρη που ξεκίνησε το season 3, βάζαμε ένα χαρακτηριστικό screenshot από κάθε επεισόδιο στο τοίχο μέχρι και χθες. Για το φινάλε βάλαμε 2 φώτο (επειδή είναι 2ωρο), συν το rattlesnake. Η φώτο που λείπει είναι από εκείνο το απαράδεκτο επεισόδιο του Jack στο Pucket - ήταν τόσο χάλια που για τιμωρία αποφασίσαμε να μην αναρτήσουμε καμία φωτογραφία.

Πολλά Lost-site ήτανε down σήμερα πάντως. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο τύπος από τους LA Times όπου έψαξε και βρήκε την ακριβή ημερομηνία της εφημερίδας που κρατούσε ο Jack στο flashback του!

The Lost Season 3 finale (spoilers)

Τι κοινό έχουν ένας έλληνας, ένας κύπριος, ένας κινέζος, ένας ιρανός, ένας τούρκος, ένας καναδός και ένας αμερικάνος? Μα να δούνε το φινάλε του Lost φυσικά!


Το Lost ξεπέρασε τον εαυτό του στο season finale φέτος. Το πολυαναμενόμενο cliffhanger "rattlesnake" δεν ήταν τίποτε από αυτά που είχαμε προβλέψει στο προηγούμενο ποστ, παρότι 2 απο αυτά συνέβησαν τελικά! Όπως είχαμε προβλέψει, ο Walt εμφανίστηκε για να σώσει τον Locke από το θάνατο (έστω και σαν όραμα), αλλά και έγινε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ξεπαστρέψανε τους Others, πιάσανε και τον Ben, και εκεί που θα μπορούσε να είχε τελειώσει το σόου με τους ναυαγούς να σώζονται, η Penny δεν ξέρει τίποτε για το πλοίο.... αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον η εξέλιξη του χρόνου.

Σε αντίθεση με το μετριότατο φινάλε του Heroes (έμεινε από βενζίνη 3-4 επεισόδια νωρίτερα στην βιασύνη τους να τα απαντήσουν όλα), το φινάλε του Lost φέτος ήταν ίσως και το καλύτερο επεισόδιο της σειράς ever. Είχε τα πάντα: ξύλο, θανάτους, 3 παράλληλες ιστορίες, προχώρησε τη μυθολογία συν πολλές απολαυστικότατες σκηνές, όπως ο Hurley να θερίζει με το VW, ο jack να πλακώνει τον Ben, η Juliet να κάνει make out με τον Jack, και πολλά άλλα τέτοια. Σε όλες αυτές τις σκηνές πανυγηρίζαμε σαν τρελλοί!

Και φυσικά στο τέλος το rattlesnake... όταν ο Jack έβγαλε στο flashback ένα Motorola RAZR για να τηλεφωνήσει υπέθεσα πως ήταν απλώς ένα production mistake, καθώς δεν ήταν δυνατό να υπήρχε αυτό το τηλέφωνο όταν γινόντουσαν αυτά (πριν το 2004). Και στο τέλος, όταν μια γυναικεία μορφή άρχισε να αναδύεται από τις σκιές, ποντάραμε συνεχώς στο ποια θα μπορούσε να ήταν... Naomi? Penny?? Η μητέρα του???

Όταν εμφανίστηκε το πρόσωπο της Kate στο flashback να μιλά στον Jack, μπλέχτηκα... στην αρχή νόμιζα ότι μυστικά γνωριζόντουσαν πριν την πτήση... αλλά μετά θυμήθηκα στο πρώτο επεισόδιο που γνωριστήκανε για πρώτη φορά... αυτό σε συνδιασμό με την τραγική κατάσταση του Jack, οδήγησε αμέσως στο συμπέρασμα πως υπήρχε μία μόνο λύση... βλέπαμε ένα flash-forward, από το μέλλον των πρωταγωνιστών που έχουν διασωθεί και είναι πίσω στο LA!

Πραγματικά είχα να πάθω τέτοια έκπληξη από το φινάλε στο 6th Sense! Έχοντας συνηθίσει επί ~70 επεισόδια να έχουμε flashbacks στο παρελθόν, η ιδέα του flash-forward είναι εκπληκτική και ιδιοφυής! Εκτός από το σοκ, αλλάζει εντελώς ο τρόπος που βλέπουμε τον Jack στο νησί: γίνεται αυτόματα ο τραγικός ήρωας, όπου θα κάνει τα πάντα για να φύγει από νησί και τώρα πια ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα φύγει σίγουρα, αλλά θα είναι δυστυχισμένος... το οποίο κάνει πια τις πράξεις του στο νησί ακόμα πιο ειρωνικές...!

Όπως το σόου ξεκίνησε πανέξυπνα με το να δείχνει τους ναυαγούς μετά την πτώση του αεροπλάνου (και όχι να κλιμακώνεται με μια πτώση όπως θα κάνανε τυπικά οι σεναριογράφοι), έτσι και τώρα σπάει το κατεστημένο: αντί να σας ψευτο-δουλεύουμε ότι και καλά ο κεντρικός ήρωάς μας μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή (όπως συμβαίνει στο 99.9% των ταινιών), παρόλο που ξέρετε ότι ο ήρωας μάλλον θα ζήσει στο τέλος, τώρα σας το δείχνουμε στα σίγουρα... ο Jack δεν πεθαίνει, και ούτε η Kate... Και τώρα, μπορούμε να δούμε το σόου με άλλο μάτι με τους 2 αυτούς χαρακτήρες ασφαλείς. Αυτό για εμένα είναι η μεγαλύτερη έκπληξη από το rattlesnake, και σεναριακά είναι κάτι που σπάνια γίνεται (βλέπε scarface κτλ).

Ακολουθεί ένα μικρό βιντεάκι με διάφορα αποσπάσματα πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του Lost... το ευχαριστηθήκαμε πιο πολύ από τον τελικό του Champion's League νωρίτερα!


Sunday, May 20, 2007

Operation Rattlesnake

Έτσι έχει ονομαστεί από τους σεναριογράφους του Lost ο cliffhanger που θα λήξει την φετινή χρονιά (το season finale είναι την τετάρτη). Θα είναι κάτι στο στυλ του περασμένου φινάλε, όπου τα τελευταία 2 λεπτά ήταν άσχετα με τις εξελίξεις στο νησί άμεσα και σου άλλαζαν την κοσμοθεωρία. Κάτι ανάλογο έχουν υποχεθεί και για φέτος, με το rattlesnake να είναι εκτός επίσημου σεναρίου και μόνο οι ηθοποιοί που συμμετείχαν να ξέρουν τι γίνεται (υποθέτω ότι υπάρχει ήδη online αλλά δε θέλω να μου κάνω spoil).

Κάτσαμε λοιπόν με τα παιδιά στο γραφείο και βγάλαμε ένα top 6 ιστοριών που θα μπορούσαν να παίξουν σαν cliffhangers φέτος - μάλλον, τι θα μας άρεσε να δούμε και να μείνουμε κόκκαλο για 8 μήνες μέχρι να ξεκινήσει η νέα χρονιά το Φλεβάρη του 2008. Τα παραθέτω σε λίστα από το πιο πιθανό μέχρι το πιο απίθανο.

  1. Θα μας αποκαλυθφεί κάτι για την μυστήρια φύση του νησιού και του κατοίκους του. Πχ τι κάνουν πραγματικά οι Others στο νησί, κάποια παράξενη μεταφυσική του ιδιότητα, ποιος είναι ο Jacob, ή γιατί δεν μπορεί να βρεθεί το νησί από έξω.

  2. Ο Walt και ο Michael θα επιστρέψουν από την εξορία (στη προηγούμενη χρονιά) και θα φέρουν κάποια νέα για το νησί που δεν γνωρίζουμε ή θα μας πούνε περίεργα πράγματα που είδανε εκεί έξω όταν ήταν να φύγουνε (προσωπικά νομίζω θα εμφανιστούνε στο φινάλε αλλά νωρίτερα από το cliffhanger για να σώσουν κάποιον).

  3. Θα μας αποκαλυφθεί κάτι για την French lady, για παράδειγμα ότι είναι στην πραγματικότητα Dharma.

  4. Θα επικοινωνήσουν live για πρώτη φορά με τον έξω κόσμο (πχ μέσω του sat phone) και θα μιλήσουν με κάποιον.

  5. Θα μας αποκαλυφθεί ότι ένας από τους ναυαγούς είχε βρεθεί στο νησί και πριν πέσει το αεροπλάνο.

  6. Όπως ο Jack περπατάει στο δάσος μοναχός του, πετάγεται ξαφνικά ένα rattlesnake από τους θάμνους και τον δαγκώνει στο λαιμό... O Jack πέφτει αναίσθητος στο έδαφος και χάνει τις αισθήσεις του..."LOST"
(Είπαμε είναι με σειρά φθίνουσας πιθανότητας). Θα μαζευτούμε αρκετός κόσμος σπίτι μου για το φινάλε: πίτσες, μπύρες, φώτογραφίες... όλε!

Saturday, May 19, 2007

Maui 1


Όσες φωτογραφίες και να δεις, όσα βίντεο και να παρακολουθήσεις, όσα πράγματα και να σου εξηγήσουν, το να επισκέπτεσαι ένα τόπο σου δίνει πάντα εντελώς διαφορετική εμπειρία από αυτό που περιμένεις. Το Maui στην Χαβάη είναι (με διαφορά) το καλύτερο και ομορφότερο μέρος που έχω πάει. Είναι γνωστό για τις παραλίες, αλλά αυτό είναι το λιγότερο: η φήμη για τις παραλίες έχει επικρατήσει διότι το 90% των τουριστών εκεί είναι αμερικάνοι, και η αμερική δεν είναι και τόσο ξακουστή για τις παραλίες της (για την mainland μιλάμε). Για εμάς τους έλληνες όμως που έχουμε μεγαλώσει με τις θάλασσες, αυτά τα μέρη έχουν κάπως καλύτερες παραλίες αλλά όχι 10 φορές καλύτερες (έτσι ήταν και στις Μπαχάμες). Κοινώς δεν έχει νόημα να πάει κανείς μόνο για μπάνια. Προς μεγάλη μας έκπληξη, το Maui είχε άπειρα πράγματα να κάνεις και να δεις.



Η Χαβάη είναι πραγματικά στη μέση του πουθενά. 2500 μίλια μακριά από οπουδήποτε, ακόμα και από το LA είναι 5 ώρες πτήση πάνω από θάλασσα και μόνο. Είναι επίσης μάλλον το πιο απομακρυσμένο μέρος από την Ελλάδα, αφού έχει 12 ώρες διαφορά στην ώρα το οποίο γενικά ισοδυναμεί με x2 ώρες καθαρή πτήση (συν αναμονές!). Και είναι και το νοτιότερο μέρος που έχω πάει μέχρι τώρα.






Για όσους δεν έχουν όρεξη να διαβάσουν τα επόμενα ποστ αναλυτικά, θα γράψω λίγο περιλιπτικά γιατί το μέρος είναι γαμάτο. Βασικά είναι το τροπικό του κλίμα: 25-30 βαθμούς όλο το χρόνο, και τροπική βλάστηση κάνουν το θέαμα απίστευτο. Τροπικά χρωματιστά ψάρια, ωραίες αμμουδιές, χαρούμενος κόσμος, απίστευτο rainforest στη βροχερή μεριά του νησιού, πανέμορφοι καταράκτες, καταγάλανα νερά, τέλεια φαγητά (όλα τα τροπικά φρούτα όπως ανανάδες, μάνγκο, papaya, passion fruit κτλ τα μεγαλώνουν εκεί και είναι γευστικότατα σε σχέση με τα τώρα άνοστα που παίρνω από το super market). Άψογα ηλιοβασιλέματα, βόλτες στην παραλίες, μαγαζάκια ανοιχτά πάνω στην άμμο και ζωντανή μουσική καθημερινά, παραδοσιακοί χοροί και χούλα, τέλεια ψάρια (όχι ότι τα τρώω). Και στη μία άκρη του νησιού υπάρχει ένας κρατήρας με ύψος 3km πάνω από τα σύννεφα (τον οποίο μπορείς να κατέβεις με ποδήλατο και να είσαι σε sea level σε 2 ώρες!).





Το Maui είναι γαμάτο επειδή ανήκει στις ΗΠΑ και έτσι είναι οργανωμένο για για κάνεις διάφορα τέτοια activities - που αλλού μπορείς να οδηγησεις με convertible σε ένα τροπικό δάσος? Έτσι όλα τα μαγαζάκια και εστιατόρια είναι σε άψογη κατάσταση. Έχει 150,000 μόνιμους κατοίκους (είναι μόλις 80km σε διάμετρο) και 2.2Μ επισκέπτες το χρόνο. Πολλοί από αυτούς μαγεύονται και έρχονται να μείνουν μόνιμα, κάνοντας το Maui το γρηγορότερα αναπτυσσόμενο county στις ΗΠΑ.


Wednesday, May 16, 2007

Just Maui'ed



We're back! Περισσότερα σύντομα...

Wednesday, May 09, 2007

T minus 2 hours

Η παρουσίαση είναι άψογη - ποτέ δεν έχω περάσει τόσες ώρες πάνω από μία και μόνο παρουσίαση. Animations, εφέ, βίντεο, όλα δουλεύουν τέλεια. Πήρα από ένα ελληνικό σούπερ μάρκετ εδώ κοντά και αρκετά φαγιά - τυρόπιτες, σπανακόπιτες, μπακλαβά, και κάτι χυμούς. Τσέκαρα ότι ο προτζέκτορας τα δείχνει μια χαρά (επειδή δεν υποστηρίζει 1280x800 widescreen ανάλυση καμιά φορά κάνει stretch το σήμα και φαίνονται χάλια - ευτυχώς στο powerpoint μπορείς να θέσεις όποια ανάλυση επιθυμείς για την παρουσίαση).


Και φυσικά Lost στις 10 σήμερα, με γεύση από Jacob!

Monday, May 07, 2007

T minus 2 days

Πού να μείνει χρόνος για ποστ... με το που τέλειωσε η δουλειά για το proposal, έπρεπε να πιάσω με την μία την παρουσίαση, και μόλις τώρα κατάφερα κάπως να βρω χρόνο.

Ας ξεκινήσουμε όμως με το Lost. Ανακοινώθηκε μόλις χθες επίσημα ότι το Lost θα έχει ακόμα 48 επεισόδια, τα οποία θα παιχτούν σε 3 σεζόν (από 16 έκαστος). Η κάθε σεζόν θα παίξει από Φεβρουάριο μέχρι Μάιο, με το μεγάλο φινάλε τον Μάη του 2010.

Episodes Will Air Uninterrupted Over Three Seasons
Starting with the 2007-08 season, ABC will begin airing the 48 remaining original episodes of the hit drama "Lost," it was announced today by Stephen McPherson, president, ABC Entertainment. The episodes will air uninterrupted over three seasons (16 episodes each season), with the series concluding in 2009-10 with a highly anticipated and shocking finale.





Η εξέλιξη αυτή είναι πρωτόγνωρη για τηλεοπτική σειρά. Ποτέ πριν δεν έχει προδιαγραφεί το τέλος από τόσο νωρίς - συνήθως οι αποφάσεις παίρνονται χρονιά με τη χρονιά. Όμως το Lost είναι ιδιαίτερο επειδή δεν περιέχει (πια) τόσο αυτοτελή επεισόδια αλλά είναι μια μεγάλη ιστορία που εξελίσεται μήνα με το μήνα. Το ότι υπάρχει τέλος είναι απίστευτα καλό για τη σειρά επειδή δεν χρειάζεται πια να αυτοσχεδιάζουν οι σεναριογράφοι μη ξέροντας τι τους περιμένει. Από εδώ και πέρα, ότι βλέπουμε θα ξέρουμε ότι έχει κάποιο απώτερο σκοπό. Και αν όπως είναι σειρά βρίθει με αναφορές και references σε προηγούμενα επεισόδια, φανταστείτε τι έχει να γίνει τώρα με τις αναφορές όπου θα έχουν span 3 ετών!



Η παρουσίαση για το qualifying exam ετοιμάζεται με γοργούς ρυθμούς. Την ετοιμάζω όπως ετοιμάζεται μια ταινία. Σε μια ταινία πρώτα ετοιμάζεται το σενάριο, μετά βρίσκουνε τους ηθοποιούς, μετά γυρίζουνε το υλικό, και τέλος βάζουνε τα ειδικά εφφέ και τα λοιπά καλούδια (btw τα εφφέ στο νέο spiderman είναι απίστευτα).

Έτσι ετοιμάζω και την παρουσίαση. Πρώτα με ένα καλό outline, ώστε να ξέρω από πριν ακριβώς όλα τα slides. Στη συνέχεια πάω σε κάθε slide και κάνω paste ότι σχετικό figure και εικόνα έχω. Στο τρίτο πέρασμα γράφω το κείμενο και τα μικρά σχόλια σε κάθε slide. Στο 4ο πέρασμα τακτοποιώ κάθε εικόνα ώστε το slide να φαίνεται ωραίο και περιποιημένο. Τελικά, στο 5ο πέρασμα, βάζω όλα τα ειδικά εφφέ (animation, fade in/out, κινήσεις, frame φωτογραφιών κτλ). Τώρα είμαι στη φάση που κοιτάω εδώ και εκεί για να διορθώσω μικρές λετπομέρειες.

Βασικά είναι η πιο προσεγμένη και επιμελημένη παρουσίαση που έχω ετοιμάσει ποτέ. Ακολουθώ το παράδειγμα του μεγάλου (ίσως στην καλύτερη παρουσίασή του), και χώρισα το talk σε 3 acts "like every classic story".

Είδωμεν... Το Maui αναμένει την πέμπτη!


edit: Ξέθαψα online την παραπάνω παρουσίαση από το 2005... είναι πραγματικά διδακτική. Εδώ.

Sunday, May 06, 2007

Το 4ο


Μπράβο ρε παιδιά, άψογο ματς. Φοβερό μπάσκετ, τεράστια ψυχραιμία, και όλοι παίξανε τέλεια. Ζέλικο και Παπαλουκάς τα πρόσωπα του αγώνα...

Και τώρα Ισπανία!

Categories