Την τρίτη του Spring Break λοιπόν είχα την φαεινή ιδέα να πάμε να παρακολουθήσουμε ένα taping του αμερικάνικου Deal or no Deal. Αυτό το παιχνίδι έχει κάνει πάταγο εδώ καθώς το βλέπουν συνήθως 20,000,000 άτομα και είναι μονίμως στα top10-20 αμερικάνικα show. Επίσης η αμερικάνικη έκδοση έχει αρκετή πλάκα σε σχέση με την ελληνική γιατί παίζουν κάτι εντελώς κουλά και περίεργα άτομα τα οποία έχουν τρελό γέλιο. Δεν ξέρω πόσα interviews παιρνάνε για να παίξουνε τελικά αλλά έχουν πολύ σκληρό filtering process. Είχα γενικά μεγάλες προσδοκίες.
Τι το ήθελα? Σε αντίθεση με τα σόου του Jay Leno που είχα πάει στο περελθόν, όπου είναι real tape (δηλαδή δεν είναι Live αλλά δεν κάνουνε edit τίποτε, παίζει real time), για 1 ώρα ενός επεισοδίου deal or no deal αφιερώσαμε συνολικά 8 ώρες (μαζί με μετακινήσεις!), από τις οποίες μέσα στο στούντιο περάσαμε τις 5, άλλες 2 στις μετακινήσεις και 1 ώρα στην αναμονή περιμένωντας να τελειώσει το πρηγούμενο επεισόδιο. Όση ώρα περιμέναμε μας είχαν στο Studio 12 των Culver Studios όπου κάποτε είχε γυριστεί το "Όσα παίρνει ο άνεμος".
Σε κάποια φάση μεταξύ γυρισμάτων ο τύπος που μας διασκέδαζε κάλεσε όποιον θέλει από το κοινό να ανέβει στη σκηνή, και αυτός με το μεγαλύτερο και δυσκολότερο όνομα θα κέρδιζε μία μπλούζα. Αμέσως έσπρωξα την Ντόρα να ανέβει καθώς μία στις δύο περιπτώσεις που θα ψωνίσει με την κάρτα της ο ταμίας θα κάνει κάποιο σχόλιο για το όνομά της. ("Is this greek?" - "wow, that's a long name!" - "where are you from?" - "How do you pronounce that?"). Τελικά είχα δίκιο και το The-o-do-ra A-po-sto-lo-pou-lou ήταν το δυσκολότερο όνομα από τους 360 θεατές στο κοινό! Ο τυπάς δεν προσπάθησε καν να το προφέρει.
Γενικά το σόου δεν ήταν τόσο exciting όσο στην TV. Πρωτον δίοτι τα breaks είναι μεγάλα: πέφτει πολύ προετοιμασία πριν και μετά, με πολλές οδηγίες στους καλεσμένους και τον παίχτη. Ενώ το τι λένε μπορεί να είναι λίγο στημένο με την έννοια πως έχουν στο μυαλό τους τι θα σχολιάσουνε και δεν είναι εντελώς αυθόρμητο, τα διάφορα events - εκπλήξεις είναι αναπάντεχα για τον παίχτη. Στη περίπτωσή μας η τύπισσα που έπαιζε είχε δηλώσει πως έχει φοβία για critters και λοιπά ζωήφια. Έτσι ξαφνικά σε κάποια φάση έπεσε από το ταβάνι ένα διαφανές κουτί με μια τεράστια αράχνη! Η τύπισσα έκοψε 10 χιολιόμετρα πέρα.
Το άλλο ενδιαφέρον είναι οι κοπέλες με τις βαλίτσες, για τις οποίες είναι απίστευτα κουραστικό να κάθονται σαν γλάστρες επί 4 ώρες επί 2-3 σόου την ημέρα. Έτσι, με το που πέφτει διάλειμμα τις βλέπεις όλες να σωριάζονται στο πάτωμα με τα πόδια προς τα πάνω και να κάνουν διατάσεις! Η μία από αυτές ήρθε και μίλησε στην Ντόρα αφού άκουσε το όνομά της στο διαγωνισμό, αφού ήταν και αυτή από έλληνες γονείς μεγαλωμένη εδώ (οι δικοί της ζουν τώρα στο Περιστέρι). Tricia Kara είναι το καλλιτεχνικό της, αλλά κανονικά την λένε Παναγιώτα Καραμούζη (εδώ γελάνε λίγο).
Δεν νομίζω να ξαναπάω σε αυτό το σόου... πιο καλό από την πολύθρόνα. Καλή εμπειρία άλλα πολύ κούραση για μία ώρα καθαρού χρόνου μονάχα. Jay και πάλι Jay!
